Louis Darcel
Pour Louis Darcel (Paris, 1988), l’art est un outil de questionnement des systèmes cognitifs sollicités dans la perception d’une œuvre d’art. Il joue avec les notions de perspective et de point de vue afin de semer le trouble chez le spectateur, au bénéfice d’une expérience artistique plus lente et contemplative. Détourner les codes de présentation de l’art, notamment la fonction du cadre, constitue pour l’artiste un autre moyen de forcer le spectateur à abandonner sa passivité. Louis utilise des cadres en papier pour créer une continuité entre l’œuvre et son dispositif de présentation. L’aquarelle est l’un de ses médiums de prédilection, qu’il apprécie pour sa luminosité et son caractère aérien. Elle lui permet de reproduire les reflets de la lumière et la profondeur de l’espace. Dans ses mains, le paysage apparaît insaisissable, mouvant, immatériel. Cet intérêt pour l’interprétation du réel conduit d’ailleurs Louis à franchir les limites de l’abstraction pour laisser libre cours à des jeux de matières presque vivants, notamment avec du sel ou de la mousse.
Avec sa nouvelle série d’aquarelles intitulée Pas de côté, Louis crée, telles des fenêtres, des percées vers des ciels abstraits appréhendés par des points de vue multipliés. « J’imagine une vitre qui renvoie le spectateur vers un lieu autre que celui où il se trouve. Pour cela je dessine, en nuances d’ombres aquarellées, les reflets d’un espace intérieur. Chaque aquarelle de la série répond aux autres et offre une perspective différente d’un même endroit » explique l’artiste. Et à Louis de s’imposer une dynamique supplémentaire : chaque volet d’aquarelles représente l’armature visuelle du lieu où sa série précédente a été exposée. Celle aux cimaises de l’espace Vanderborght s’inspire précisément des espaces de la Fondation Carrefour des Arts, tandis que la prochaine s’inspirera du présent lieu d’exposition. Un goût pour l’expérimentation qui donne au travail de Louis de multiples finalités, toujours plus surprenantes.
For Louis Darcel (Paris, 1988), art is a means of questioning our thinking of how art is perceived. He confuses us with perspective and point of view, allowing for a slower, more contemplative visual experience. Conventional presentation, such as a frame, is disregarded in order to force out any passive observation. Louis uses paper frames as a continuation of the work it surrounds. Watercolour is a favourite medium, appreciated for its luminosity and softness, whereby he reproduces reflections of light and depth of space. His landscapes are elusive, moving and ethereal. His interpretation of reality leads him to cross the limits of abstraction and give free rein to use almost living materials, notably salt and moss.
His new series of watercolours entitled Pas de côté, like windows towards abstract skies, offer multiple points of view. "I imagine a window that sends the viewer to a place other than the one where he is. For this I draw, in shades of watercolour shadows, the reflections of an interior space. Each watercolour in the series responds to the others and offers a different perspective of the same place”, explains the artist. Louis imposes an additional challenge on himself: each watercolour section represents the visual environment of where his previous series was exhibited. For example, the piece featured at the Vanderborght exhibition was inspired by the grounds of the Carrefour des Arts, whilst the next one will be inspired by the present exhibition space. This taste for experimentation makes Louis’ work both surprising and versatile.
Voor Louis Darcel (Parijs, 1988) is kunst een instrument om de cognitieve systemen in vraag te stellen die bij de perceptie van een kunstwerk betrokken zijn. Hij speelt met de begrippen perspectief en gezichtspunt om verwarring te zaaien bij de toeschouwer en een tragere en meer contemplatieve artistieke ervaring te bevorderen. Het omzeilen van de codes van de kunstpresentatie, met name de functie van het kader, is voor de kunstenaar een andere manier om de toeschouwer te dwingen zijn passiviteit op te geven. Louis gebruikt papieren kaders om een continuïteit te creëren tussen het werk en het presentatiemiddel. De aquarel is een van zijn favoriete media: hij waardeert die om zijn helderheid en luchtigheid. Hiermee kan hij de reflecties van het licht en de diepte van de ruimte weergeven. In zijn handen lijkt het landschap ongrijpbaar, beweeglijk, immaterieel. Deze belangstelling voor de interpretatie van de werkelijkheid brengt Louis ertoe de grenzen van de abstractie te overschrijden om de vrije loop te laten aan een spel met bijna levende materialen, met name met zout of schuim.
Met zijn nieuwe reeksaquarellen, Le pas de côté, creëert Louis, als een soort vensters, openingen naar abstracte luchten die vanuit meerdere gezichtspunten worden waargenomen. “Ik stel me een raam voor dat de toeschouwer naar een andere plaats stuurt dan waar hij zich bevindt. Daartoe teken ik, in aquareltinten, de weerspiegelingen van een binnenruimte. Elke aquarel van deze reeks reageert op de andere en biedt een ander perspectief op dezelfde plaats”, legt de kunstenaar uit. En Louis legt zichzelf een bijkomende dynamiek op: elk luik met aquarellen vertegenwoordigt het visuele kader van de plaats waar zijn vorige reeks werd tentoongesteld. Dat van de werken op de muren van het Vanderborghtgebouw is aldus geïnspireerd op de ruimtes van het Carrefour des Arts, terwijl de volgende geïnspireerd zal zijn op de huidige tentoonstellingsruimte. Een voorliefde voor experimenteren waardoor Louis' werk meerdere en steeds verrassendere finaliteiten krijgt.