Juana Bustamante
Juana Bustamante (Bogotá, 1998) vit et travaille à Bruxelles. Elle a fait ses études en arts visuels à l’Université Javeriana de Bogotá et à la Concordia University de Montréal, puis a poursuivi un master en arts plastiques, orientation recherche, à l’Académie royale des Beaux-Arts de Bruxelles en partenariat avec l’Université libre de Bruxelles.
Le dessin constitue la base de sa pratique, envisagé comme une manière de penser et de se situer dans le monde. À partir de ce geste fondateur, son travail s’étend vers l’écriture, la sculpture et l’installation, en s’appuyant sur des matériaux usuels porteurs de qualités paradoxales : opaques et brillants. Le graphite, par sa réflectance et sa malléabilité, lui a révélé la coexistence de la lumière et de l’obscurité. Cette ambivalence nourrit une recherche sur la puissance du gris et sur les territoires incertains de l’entre : entre le clair et l’obscur, entre l’ombre et sa lumière, entre le ciel et la terre.
Inspirée autant par la poésie que par l’optique et l'astronomie, elle développe des processus qui sollicitent la perception. Elle s’intéresse aux images peu contrastées qui invitent les yeux à se plisser pour en saisir les contours et les subtilités tonales. Son travail explore le temps d’adaptation qu’exige la pénombre, analogue à la patience nécessaire pour déchiffrer des images et des mots. Il revendique l’obscurité comme un espace fertile, à rebours des connotations négatives que le monde occidental lui a attribuées.
Son travail se nourrit du contraste entre les ciels de Bogotá et de Bruxelles, du passage d’un hémisphère à l’autre, de l’expérience de porter un héritage métis et de vivre, et donc aimer, entre plusieurs langues. La mémoire d’un strabisme, qui a affiné sa conscience de la vision et de ses limites, la traverse également.
Juana Bustamante (Bogotá, 1998) lives and works in Brussels. She studied visual arts at the Javeriana University of Bogotá and at Concordia University in Montreal, then pursued a master’s degree in fine arts, research orientation, at the Royal Academy of Fine Arts of Brussels in partnership with the Université libre de Bruxelles.
Drawing forms the foundation of her practice, conceived as a way of thinking and positioning herself in the world. From this founding gesture, her work extends to writing, sculpture, and installation, relying on everyday materials that carry paradoxical qualities: opaque and shiny. Graphite, through its reflectance and malleability, revealed to her the coexistence of light and darkness. This ambivalence fuels research on the power of grey and on the uncertain territories of the in-between: between light and dark, shadow and its illumination, sky and earth.
Inspired as much by poetry as by optics and astronomy, she develops processes that engage perception. She is drawn to low-contrast images that invite the eyes to squint in order to grasp contours and tonal subtleties. Her work explores the adaptation time required by dimness, analogous to the patience needed to decipher images and words. It embraces darkness as a fertile space, counter to the negative connotations that Western culture has ascribed to it.
Her work is nourished by the contrast between the skies of Bogotá and Brussels, by the passage from one hemisphere to another, by the experience of carrying a mixed heritage and of living—and therefore loving—across several languages. The memory of a strabismus, which sharpened her awareness of vision and its limits, also runs through her work.
Juana Bustamante (Bogotá, 1998) woont en werkt in Brussel. Zij studeerde beeldende kunst aan de Javeriana Universiteit in Bogotá en aan de Concordia University in Montreal, en vervolgde daarna met een master in beeldende kunsten, onderzoeksrichting, aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel in samenwerking met de Université libre de Bruxelles.
Tekenen vormt de basis van haar praktijk, opgevat als een manier om te denken en zich in de wereld te positioneren. Vanuit dit fundamentele gebaar breidt haar werk zich uit naar schrijven, beeldhouwkunst en installatie, waarbij ze gebruikmaakt van alledaagse materialen met paradoxale kwaliteiten: ondoorzichtig en glanzend. Grafiet, met zijn reflectievermogen en kneedbaarheid, onthulde voor haar het samengaan van licht en duisternis. Deze ambivalentie voedt een onderzoek naar de kracht van grijs en naar de onzekere gebieden van het tussenin: tussen licht en donker, tussen schaduw en haar verlichting, tussen hemel en aarde.
Geïnspireerd door zowel poëzie als door optica en astronomie ontwikkelt ze processen die de waarneming aanspreken. Ze voelt zich aangetrokken tot beelden met weinig contrast die de ogen uitnodigen om samen te knijpen om contouren en tonale subtiliteiten te onderscheiden. Haar werk onderzoekt de aanpassingstijd die schemering vereist, analoog aan het geduld dat nodig is om beelden en woorden te ontcijferen. Het omarmt de duisternis als een vruchtbare ruimte, in tegenstelling tot de negatieve connotaties die de westerse cultuur eraan heeft toegekend.
Haar werk wordt gevoed door het contrast tussen de luchten van Bogotá en Brussel, door de overgang van het ene halfrond naar het andere, door de ervaring van het dragen van een gemengde erfenis en van het leven – en dus liefhebben – in meerdere talen. Ook de herinnering aan een scheelzien, dat haar bewustzijn van het zien en de grenzen ervan heeft verscherpt, loopt door haar werk heen.